کد مطلب:28904 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
پیش آنان رفتیم و ساعتی به تماشای كارشان پرداختیم. خوابْ ما را فرا گرفت. من و علی علیه السلام رفتیم و در بین توده ای از درخت های خرما روی خاك خوابیدیم. به خدا سوگند، بیم نداشتیم تا آن كه پیامبر خدا با پایش ما را تكان می داد. ما هم از آن زمین خاكی، خاك آلود شده بودیم. آن روز بود كه چون پیامبر خدا، علی علیه السلام را خاك آلود دید، او را «ابو تراب» صدا زد و فرمود: «آیا به شما دو تن خبر دهم از دو مردی كه بدبخت ترین مردم اند؟». گفتیم: آری، ای پیامبر خدا! فرمود: «سرخْ روی قوم ثمود كه ناقه را پی كرد و آن كه - ای علی - بر فرق تو ضربت می زند تا این كه محاسنت از خون آن تَر می شود».[1]. 2892. المستدرك علی الصحیحین - به نقل از سعید بن ابی هلال، از زید بن اسلم -: ابو سنانِ دئلی به من خبر داد كه علی علیه السلام را در بیماری وی - كه او را آزار می داد - عیادت كرد. گوید: به او گفتم: در این بیماری ات بر جان تو بیمناكیم، ای امیر مؤمنان! فرمود: «ولی به خدا سوگند، من از این بیماری بر جان خویش نمی ترسم، چرا كه از پیامبر خدا - كه صادق و تصدیق شده است - شنیدم كه می فرمود: "به یقینْ تو ضربتی این جا و ضربتی آن جا خواهی خورد" (و به دو طرف سرش اشاره كرد) و خون آن جاری خواهد شد تا آن كه محاسن تو رنگین شود. صاحب آن ضربتْ شقی ترین فرد امّت است، آن گونه كه پی كننده ناقه صالح، شقی ترین فرد قوم ثمود بود».[2].
2891. مسند ابن حنبل - به نقل از عمّار یاسر -: من و علی علیه السلام در غزوه ذات العشیره همراه بودیم. چون پیامبر خدا در آن جا فرود آمد و اقامت گزید، مردمی از بنی مدلج را دیدیم كه در چشمه ای كه در نخلستان داشتند، كار می كردند. علی علیه السلام به من گفت: «ای ابو یقظان! می خواهی نزد آنان برویم و ببینیم چگونه كار می كنند؟».